Ik had erg veel zin in het weekend. Omdat ik uitzag naar wat God zou gaan doen en vertellen.
Tijdens de aanbidding in de ochtend zat ik op mijn stoel en richtte me op God. Er was net een uitnodiging gedaan om God te vragen of Hij ons iets wilde laten zien. Ik had mijn ogen dicht en met dat ik me op God richtte leken mijn gedachten een beetje af te dwalen. Ik begon te denken aan een Perzisch tapijtje. Ik vind dat soort tapijten erg mooi en wil al wat langer een in mijn studeerkamer hebben. Mijn vrouw denkt er iets anders over… 
Terwijl ik daaraan dacht had ik zoiets van; ja, hallo!! Je bent hier om je op God te richten en van Hem te ontvangen en je gaat een beetje zitten denken aan een Perzisch tapijtje… kom op, beetje erbij blijven…!! Richt je op God!
…”Kijk eens wat verder”… hoorde ik letterlijk in mijn hoofd. “Kijk eens wat verder”…
Ik keek op, met ogen dicht, soort van “geestelijk”, en ik zag een prachtig plaatje van een groot Perzisch tapijt in een prachtige grote tent. Op het tapijt stond een mooie, lage, houtbewerkte tafel met daarop een dienblad met een prachtige, oosters bewerkt, zilveren koffieservies.
Om de tafel heen lagen dikke kussens om op te zitten. Een man zat aan de tafel met open armen. Hij nodigde me uit en zei: “kom, drink thee met mij” (eigenlijk: “come and have tea with me”).
Ik voelde me zo thuis, zo welkom en het sloot zo bij mij aan! Het was gewoon geweldig.